Z przedwzmacniacza ATE korzystałem w wersji maksymalnie rozbudowanej, czyli z pominięciem wewnętrznego stopnia MC, za to z dołączonym transformatorem step-up ATH-2A. Impedancję stopnia transformatorowego ustawiłem na 40 omów. Większość testu przeprowadziłem z wkładką MC Zu-103, ale wypróbowałem także przetwornik Air Tight AT-3 (bardziej dopasowany ceną) oraz MM Shure R47EDT. Dźwięk Air Tighta z transformatorem step-up, współpracujących z wkładką MC Zu-103, jest jednocześnie miękki i szczegółowy. Po wysłuchaniu kilku płyt z muzyką kameralną byłem usatysfakcjonowany tym, jak dobrze zestaw nadaje się do cichego wieczornego słuchania. Zarówno jazz, jak i kameralistyka klasyczna stały na najwyższym poziomie. Szczegółowość wkładki Zu świetnie się zgrywała z lampowym ciepłem przedwzmacniacza.

ATE-2005 oferuje ponadprzeciętną funkcjonalność. To jego najmocniejsza strona, poparta solidnym brzmieniem. To, jak się okazuje, można podnieść na jeszcze wyższy poziom. Zastosowanie do wkładki MC AT-OC9ML/II transformatora ATH-2A przynosi słyszalną korzyść. W ustawieniu 40 Ω (AT nie zaleca stosowania impedancji poniżej 20 Ω) brzmienie staje się bardziej płynne, nabiera przyjemnej miękkości i spokoju. Góra pasma wybrzmiewa dłużej i swobodniej. Pojawia się lepsze nasycenie średnicy, a to, co mogło trącić szorstkością, ulega wygładzeniu. Co prawda bas nie schodzi już niżej, ale ATH-2A wnosi lepszy balans tonalny. Gdyby nie cena, powiedziałbym, że warto tak rozbudować ATE-2005. Chyba że naprawdę macie pięć ramion gramofonowych do obsłużenia. W takim przypadku nie ma się nad czym zastanawiać.

Link do recenzji: Air Tight ATE-2005 – Hi-Fi i Muzyka

Irrespective of cartridge, deck or tonearm, the Air Tight sound is defined by a delicacy and silkiness that even benefits music of some power, however elephantine. From the J Geils Band’s 1978 classic Sanctuary were pounding footstomps, majestic organ fi lls, Geils’ wailing guitar breaks and Magic Dick’s limitless harp ascendancies, each preserved in such a way that the listener faced a fi ne mesh of powerful notes that, frankly, should have competed with each other rather than coalesced.

But there’s a big ‘however’: the ATE-2005 showed far wider dynamic contrasts, as impressive as the cartridges’ rise times and tracking abilities would allow, which bettered the transformer on all but the highest-output MCs. MM was almost too close to call, which means, simply, that the ATH-2A, when bypassed, is audibly ‘invisible’. In fact, the MM side of the ATE-2005 was easily superior to the onboard stages I tried, especially in dynamics and bass solidity, such that one might even posit that it’s worth acquiring even if your preamp has an MM section.

Thus, it’s clearly the MC performance that serves as the raison d’être for either unit. What kept the ATH-2A in the running, even though it could not match the bass kick of the valve-driven ATE-2005 on the Geils recording, was a whispery fi nesse which benefi ted LPs such as the Nat ‘King’ Cole remasters from Acoustic Sounds. Vocal textures were about as real as they come, especially when using the Air Tight PC-1 cartridge with the transformer set to 2ohms, while massed strings were less edgy or potentially aggressive than with the ATE-2005.

Yet there’s a big ‘but’: the ATH-2A, which I’ve grown to adore, simply lacks the scale of the ATE-2005, particularly on stage depth. It’s a manifestation that will only be evident if you’re using a system optimised for ultra-wide-and-deep soundstaging, possibly at the cost of other elements, such as deep bass. (But that’s why I love Sophia 3s, which balance the two.) Through the ATH-2A it was easily possibly to hear layers of sound on the vinyl 12in single of the Human League’s ‘Don’t You Want Me’, however artifi cial that recording may be.

Link do recenzji: Air Tight ATE-2005 – Hi-Fi News