Na ich czele stoi czytelność wysokich tonów. Wstęga jest rozdzielcza i gra jasno, słonecznie, bez woalu czy zmatowienia. Nie oferuje takiej barwności jak AMT, ale spokojnie plasuje się na poziomie dobrych kopułek, zachowując zwłaszcza ich zdecydowanie i dosłowność. Jej aktywność równoważy potężny bas. Charakter linii transmisyjnej przejawia się w jego majestacie i lekkiej powolności, za to bez trudu wytwarza wysokie ciśnienia akustyczne i schodzi znacznie głębiej, niż wskazywałyby wymiary monitora. K300 mk.3 nie budują spektakularnych kontrastów dynamicznych, ale dobrze wiedzą, jak zagrać głośno i czysto. Nie duszą się w skomplikowanych fakturach. Zachowują niezłą przejrzystość, choć tutaj również znajdą się propozycje lepsze i niekoniecznie droższe. Ważne, że głośniki nie kaleczą uszu. Pozostają przyjazne i muzykalne, przyciągając uwagę barwami gitar. Akurat to zupełnie nie dziwi, jeżeli przypomnimy sobie odniesienia do starej szkoły brytyjskiej. Tam również granie było ukierunkowane na muzykalność i akustyczne instrumentarium.

Przejście do mniej skomplikowanych składów zapewnia potężny przyrost słuchalności. Miękka, płynna narracja z nasyconymi barwami średnicy pasma nadaje prezentacji relaksujący wymiar, choć mocna podbudowa z dynamiki i basu potrafi również podkreślić rytm. Niskie tony pozostają raczej leniwe, za to wnoszą miłą głębię, którą docenimy zwłaszcza w muzyce elektronicznej. Potrafią miło zamruczeć i poruszyć powietrzem w niewielkim pomieszczeniu. Świetnie brzmi perkusja. Talerze i werble pozostają wyraźne, a duże bębny i stopa zachowują właściwą masę.

Monitory Kerr Acoustic są interesującą opcją o ciekawie skrojonym brzmieniu bez większych wad i z czytelnymi zaletami, może nawet i lepszą niż średnia w tej cenie. Ale… podłogówki okazują się w swojej estetyce wybitne i niepowtarzalne. A jako że całkiem dobrze sobie radzą w pomieszczeniach rzędu 20 m2, a w większych tylko rozwijają skrzydła, to już powinno rozwiać wszelkie wątpliwości.

Link do recenzji: Kerr K300 Mk3 – Hi-Fi i Muzyka