Origo zaskoczył mnie brakiem wyraźnego charakteru brzmieniowego (po zastąpieniu nim Neela N14 E Gold). Myślałem, że kilkakrotna różnica w cenie przyniesie natychmiastową poprawę w każdym aspekcie, ale szwedzka sieciówka nie należy do produktów uwodzących efekciarstwem. Docenić jej walory można dopiero po etapie adaptacji słuchu do nowego elementu w systemie. Wtedy rzeczywiście okazuje się, że dźwięk nabiera subtelnej, ale konsekwentnej szlachetności. Bas jest prowadzony starannie, z zachowaniem wzorowej dyscypliny, choć bez ograniczania jego masy. Również dynamikę wzbogaca przeniesienie kontroli na wyższy poziom. Nie ma spowolnienia, ale z drugiej strony – nie ma też czynnika subiektywnie przyspieszającego prezentację. Tak jakby teraz dźwięk uzyskał optymalną prędkość. Używając terminologii motoryzacyjnej, powiedzielibyśmy, że były to niskie obroty na najwyższym przełożeniu w czasie jazdy z użyciem dokładnego tempomatu. Ten zamysł maskowania wpływu na brzmienie słychać praktycznie w każdym aspekcie. Nie odnotowałem najmniejszej ingerencji w temperaturę barw dźwięku. Nie ma ani ocieplenia, ani schłodzenia. A przy okazji Origo zaznacza lepszą klarowność średnicy. W górze pasma zachowana jest wzorcowa proporcja pomiędzy zadziornością sopranów a ich gładkością.

Najwyższe modele zasilające Jormy to produkty solidne i budzące szacunek. Ich największym atutem jest to, że nie próbują podrasować dźwięku, lecz zostawiają go takim, jaki jest. Raz jeszcze okazuje się, że najwięcej można osiągnąć w, teoretycznie przynajmniej, najprostszy sposób. Przysłowiowy brak charakteru własnego to cnota, o której nie wszyscy producenci kabli pamiętają. Osób poszukujących tak rozumianej neutralności Origo i Prime na pewno nie zawiodą.

Kable zasilające Jormy powinny zainteresować posiadaczy systemów, w których nie trzeba już niczego poprawiać, a jedynie podkreślić klasę i neutralność. Jak to w ekstremalnym high-endzie bywa, na taki zakup będą mogli sobie pozwolić jedynie nieliczni.

Link do recenzji: Jorma Origo Power – Hi-Fi i Muzyka