Położyłem więc na talerzu Soular energy Raya Browna i po dłuższej chwili stwierdziłem, że chyba faktycznie coś w tym jest. Mistrzostwo Raya Browna prezentowane było pięknie – kontrabas w jego rękach wydawał się być żywą, zwinną bestią, oferującą nadzwyczajne bogactwo dźwięków, szybkość ataku, długie, „drewniane” wybrzmienia i tylko... w kilku momentach znowu miałem to uczucie, że: o tu właśnie powinno być jeszcze ciut niżej, jeszcze mocniej. Pozostało mi poczekać na zmianę ramienia i wkładki i sprawdzić, czy i wówczas owo wrażenie pozostanie, czy może zniknie. Gdy więc przyszło do zmiany powtórzyłem sobie Patricię Barber jeszcze na ramieniu 10.0 z Π, a kilkanaście minut potem zagrałem ją znowu już na 12.1 z wkładką EMT-ti. Jeszcze lepsza stabilność całego obrazu, precyzyjniejsze umieszczenie każdego elementu w konkretnym punkcie sceny, nieco żywsze, jeszcze bardziej skrzące się dźwięki na górze pasma i... Tym razem już brak owego wrażenia, że na samym dole nie wszystko jest aż tak dobrze, jak być powinno.

Trudno nazwać propozycję Helmuta Brinkmanna tanią, ale w porównaniu do produktów innych marek Bardo, nawet z ramieniem 12.1, nie jest aż tak drogi, oferując brzmienie, któremu nawet wielu maszynom droższym od niego trudno będzie dorównać. Jeśli gotowi jesteście Państwo wydać na gramofon sporo, ale nie szalenie dużo, to Bardo wydaje się być jedną z najciekawszych propozycji na rynku, taką, z którą można spędzić resztę audiofilskiego życia. Bezwzględna rekomendacja z mojej strony!

Link do recenzji: Brinkmann Tonearm 12.1 – Highfidelity.pl

I wszystko to Taurus zrobił bezbłędnie, a ja siedziałem przykuty do fotela chłonąc, doskonale mi przecież znane, nagranie i wstrzymując oddech, by nie zgubić ani jednej nuty. W TAKI sposób ten krążek został u mnie zagrany do tej pory ledwie kilka razy, zwykle źródłem był mój J.Sikora, a towarzyszyły mu najlepsze systemy, jakie u mnie gościły. Taurus z ramieniem 12.1 i Air Tight Opus 1 nie tylko odczytywał wszystko, co zapisane jest w rowku, najdrobniejsze nawet detale i subtelności, ale i prezentował je w nadzwyczajnie czysty, klarowny, poukładany sposób.

Link do recenzji: Brinkmann Tonearm 12.1 – Highfidelity.pl