Sporo źródeł analogowych przewinęło się przez mój system. Brinkmann Balance należy do tych, które akceptuję bezwarunkowo.

Brinkmann Balance przez krótką chwilę balansuje na krawędzi zaskoczenia, by następnie wciągnąć słuchacza w świat muzyki odtwarzanej tak prawdziwie, że wrażenie realizmu pochłania bez reszty. W prezentację wchodzi się stopniowo. Najpierw uwagę zwracają spójność brzmienia i opanowanie. Potem pojawia się zaskoczenie, jak dużo słychać, a świat dźwięków zapisany na powierzchni czarnego winylu rozkwita kolorami. Scena jest bardzo szeroka, z pięknie zakreśloną głębią i zróżnicowaną wysokością. Chciałoby się powiedzieć: holograficzna, jednak to pojęcie nie oddaje wypełnienia jej dźwiękami ani nasycenia powietrza muzyką. Dźwięki są idealnie „wpasowane” wolumenem i niezwykle spójne barwowo. Ta wielowymiarowość, szczególnie zaznaczona na dobrze zrealizowanych płytach, nie bierze się znikąd. Nie wynika przecież z zastosowania procesorów dźwięku. To raczej efekt założeń konstrukcyjnych, które wszystkie zmierzają do minimalizacji rezonansów i pasożytniczych drgań oraz zapewnienia niezakłócenie stabilnych obrotów. Wyekstrahowana w ten sposób muzyka brzmi wyjątkowo czysto i naturalnie. Brak podkolorowań, a także unikanie podkreślania jakiś aspektów prezentacji pozwalają się skupić na jej treści.

Balance równoważnie traktuje każdy z zakresów. W dopracowanie każdego wkłada mnóstwo serca, ale i rozumu. Nie ucieka się do sztuczek; nie próbuje czarować efektami pierwszego wrażenia. Gra inteligentnie. Średnica to najwyższa klasa światowa. Wyrazista, czysta, bez śladu rozedrgania czy zafalowania dźwięku, mikrodynamicznie zabójcza i niezwykle czytelna w odniesieniu do czarnego tła. Każdy jej detal jest wycyzelowany do granic percepcji. Wysokie tony pozostają w doskonałej proporcji. Dźwięczne, a jednocześnie łagodne, tak jak w naturze. Podobnie prezentowany jest bas. W pierwszym wrażeniu spokojnie, ale w odniesieniu do całości – w sposób pełny i kontrolowany. Nie brakuje mu masy ani szybkości uderzenia. Zupełny brak nerwowości brzmienia powoduje, że mimo potęgi doskonale pasuje do wyrafinowania średnicy i wysokich tonów. Zakresy są zgrane nie tylko dynamicznie, ale i barwowo. Mają spójny koloryt, który jest jedną z najmocniejszych stron Brinkmanna.

Link do recenzji: Brinkmann Balance – Hi-Fi i Muzyka

Link: Brinkmann Balance – Hi-Fi i Muzyka – Wyróżnienie Roku 2015