Akt pierwszy – odsłuch klasyczny...Brzmienie Bouldera 866 w tym połączeniu było czyste, pełne i plastyczne. Solidny bas od początku robił wrażenie. Łączył cechy, które mogą się podobać najbardziej – wielką moc i rozsądną kontrolę, bez efektu przyciemniania obrazu muzycznego. Wyraźnie zaznaczona stopa rytmiczna pozwalała uniknąć ociężałości. Stereofonia została lepiej dopracowana w aspekcie głębi niż szerokości. Boulder bez problemu różnicował coraz dalsze plany, przysuwając pierwszy dość blisko do słuchacza. Szerokość sceny mieściła się w standardzie. Dźwięki bez problemu przekraczały granicę bazy, choć nie tworzyły jeszcze stadionowej atmosfery.

W akcie drugim Boulder wystąpił jako endpoint Roona...W porównaniu z aktem pierwszym brzmienie nie straciło muzykalności, choć zaokrągliło się i złagodniało. Szczegółowość pozostała na podobnym poziomie, jednak wtapiała się jakby w nieco miększe tło. Boulder dążył do uzyskania efektu wypełnienia dźwiękiem całego pokoju. Skutkiem ubocznym była mniejsza eteryczność.

Akt trzeci to Boulder 866 jako odtwarzacz plików z nośnika USB. To praktycznie ten sam poziom brzmienia co w akcie I, z użyciem wysokiej klasy odtwarzacza CD. Różnice, owszem, były, lecz nie typu „lepiej- -gorzej”, tylko „trochę inaczej”. Pliki miały nieco więcej powietrza i precyzji, ale ustępowały płycie pod względem płynności. Bas okazał się równie głęboki, ale dysponował minimalnie lepszą kontrolą. Po raz pierwszy nie wiem od jak dawna czas poświęcony na słuchanie z plików w ogóle mi się nie dłużył. Boulder 866 każde nagranie odtwarzał tak starannie, że aż trudno było wyrzucić z głowy natrętnie powracające słowo „perfekcjonizm”.

I tak dochodzimy do aktu czwartego, czyli Bouldera w roli przetwornika dla transportu Accustic Arts Drive II...W ostatnim akcie Boulder zaprezentował dźwięk najbardziej dojrzały i wysmakowany. Już na wstępie rysuje lepszą scenę – wreszcie można docenić świetną szerokość. Do muzykalnej plastyczności i kultury dodaje audiofilski oddech, a brzmienie, nie tracąc pełni, zostaje teraz napowietrzone. Słuchając płyt prosto z transportu, podziwiamy łatwość i swobodę, z jaką wzmacniacz maluje średnicę, kreśli górę i kontroluje bas, jednocześnie nie zatracając neutralności. Dźwięk zachowuje wybitną jakość, ale tak proporcjonalnie rozłożoną na wszystkie zakresy, że słuchacz nie tylko chłonie muzykę, ale także odczuwa ją jako oczywiste dopełnienie otaczającej rzeczywistości. Wszystkie walory brzmieniowe zaprezentowane we wcześniejszych aktach teraz zyskują jeszcze większy połysk, a całość wzbogaca się zupełnie nowym wymiarem świeżości i czystości. W basie odczuwa się wyraźny przyrost mocy i kontroli. Wyższe partie zachowują czarującą lekkość.

Link do recenzji: Boulder 866 – Hi-Fi i Muzyka

Boulder 866 nie błyszczy i nie męczy, można sobie wyobrazić, że to wzmacniacz "przezroczysty", zajmujący się tylko wzmacnianiem, a nie modelowaniem. Można to uznać za ostrożność, można za bezkompromisowość. Charakter nie zmienia się wraz ze zmianą głośności, tutaj dotykamy kolejnej zalety 866.

Gdy się już do zasad dźwięku Boulder 866 przyzwyczaimy, będziemy przy nim zarówno odpoczywać, jak i odbierać pozytywne emocje. Zaangażowanie będzie optymalne, niewyczerpujące do długich sesji i wypośrodkowane do każdej muzyki.

Boulder 866 wszystko robi bardzo dobrze, ale jak muzyk sesyjny, poważny i odpowiedzialny, a nie kapryśny artysta, któremu zdarzają się wzloty i upadki. Zarazem kontrola w zakresie niskich częstotliwości wiąże się z doskonałym prowadzeniem rytmu.

Dźwięk jest naturalny i żywy, a plastyczny w takim zakresie, że mógłbym tego określenia tym razem nie używać..., gdyż nie "klei się do uszu" ani nie stawia liderów przed nosem, zapewnia czytelność, stabilne pozycje pozornych źródeł dźwięku i ich "kształtność".

Podobnie z przestrzenią - wolną od efekciarstwa, zwłaszcza od "wychodzenia" do przodu, prawidłowo rozbudowaną w głębi, rozciągniętą płynnie, pokazującą nagranie, a nie własną kreację. Czasami jest więc mgliście, czasami przejrzyście.

Słabsze nagrania nie będą dla nas męką, tylko pozostaną ze swoimi problemami, którymi 866 w żaden sposób się nie zajmie - nie będzie ich retuszował ani piętnował.

Gdy puścimy kawałki dynamiczne, czyste, o wysokiej rozdzielczości, usłyszymy różnicę. Dla Bouldera 866 nie ma materiału zbyt trudnego i gęstego, ale same parametry nie zapewnią nam wielkich przeżyć.

Link do recenzji: Boulder 866 – Audio

Bez najmniejszych wycieczek w stronę siłowego przyciągania słuchacza jako oznaka zakorzenionej w poprzedniku pewnego rodzaju agresji, tylko stworzenie spektaklu, który swoją swobodą i niewysilonymi emocjami samoczynnie przywołuje zawarte w jego wnętrzu pokłady romantyzmu. Oczywiście to nie oznacza, że gdy wymagał tego materiał, Amerykanin nie potrafił wywołać zamierzonego przez artystów zderzenia ze ścianą kakofonii. Co to to nie, czego świetnym przykładem była przywołana jako pierwsza produkcja jazzowa Zorna, a idealnym potwierdzeniem pojawiające się co jakiś czas podczas tego realizowanego na żywo przedsięwzięcia muzycznego, wykonywane w pełnym składzie tak zwane jazdy bez trzymanki. Po prostu wzmacniacz grał znacząco równiej i dzięki temu z łatwością dozował zawarte w utworach czy to w pełni zgodne z myślą danego krążka złe lub pozytywne emocje.  

Wszystko było podane jak na dłoni, jednak z nutą lekkości, a nie brutalnego wtłaczania mi do ośrodka zarządzania ciałem, co czasem zdarzało się w teście sprzed trzech lat. I gdybym miał się do czegoś na siłę przyczepić, na tle powyżej wyartykułowanych plusów ze swojej strony oczekiwałbym szczypty niezbędnego w pokazaniu głębi i magii damskiej wokalizy, ciepła. Niestety inżynierowie zza oceanu na to nie poszli. Zostawili temperaturę grania na poziomie raczej bliższej neutralności, co w oparciu o brak najmniejszych oznak szkodliwego chłodu oceniam jako inny niż mój punkt widzenia na to samo wydarzenie, a nie problem jako taki. Jak wiadomo, nie da się zadowolić wszystkich, jednak ważnym jest, aby swoim stanowiskiem nie zniechęcać, co w tym przypadku w moim odczuciu znakomicie się udało wprowadzić w życie. 

Bez nawet najmniejszych oznak nerwowości, czy podkręcania tempa akcentuje timing i ukrytą przed oczami/uszami postronnych, przypadkowych widzów/słuchaczy mikrodynamikę. A właśnie, co do dynamiki, to Boulder niby z pozoru taki nieśmiały i uładzony a gdy tylko dostanie do wzmocnienia odpowiedni materiał, to … klękajcie narody. I to zarówno przy klasyce w stylu wybornej symfoniki serwowanej przez 2L na „Reflections” Trondheimsolistene, jak i będącym moim rówieśnikiem kipiącym od emocji jazzowym „Alleycat” Nucleus, co szczególnie wyraźnie słychać na „Splat” gdzie perkusyjne szaleństwo okraszone dęciakami i pulsującym basem nie pozwala nawet na chwilę wytchnienia. 

Najwyższa pora na finał. Bez zbędnej kurtuazji i owijania w bawełnę muszę przyznać, iż wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazuje, że Boulder tytułowym modelem 866 Integrated zapoczątkowuje nową generację swoich urządzeń. To już nie jest tak jednoznacznie nastawione na impet i uderzenie granie jak w dotychczas przez nas recenzowanych egzemplarzach. W jego brzmieniu jest zdecydowanie więcej wyrafinowania , choć w parze z nim wzrastają również wymagania co do jakości pozostałych elementów toru, w którym przyjdzie mu pracować, jak i repertuaru jakim będziemy go karmili. Może i jego obecność nieco przewietrzy naszą pliko- i płyto-tekę, jednak gwarantuję, iż te pozycje, które zwycięsko przejdą próbę z 866 będą cieszyć co najmniej podwójnie. Jest to zatem niezbity dowód na to, że warto czasem przedłożyć jakość nad ilość a że ekipa z Louisville była na tyle miła, że nowszy, mocniejszy i de facto lepszy od swojego poprzednika model oferuje w niższej, aniżeli wcześniej cenie, to przejawem trudnej do wytłumaczenia niefrasobliwości byłoby pominięcie go w ramach poszukiwań docelowej amplifikacji.

Link do recenzji: Boulder 866 – Soundrebels

Po tych kilku dniach zdałem sobie sprawę, że czeka mnie trudne zadanie. Będę musiał opisać świetne brzmienie, pomimo tego że producent jakby z premedytacją chciał mnie od tego odwieść. Innymi słowy: Boulder 865 to wzmacniacz, który „znika”. Nie ma żadnej charakterystycznej cechy rozpoznawczej. Niczego nie eksponuje, niczym nie stara się uwieść. Jest jednym z nielicznych znanych mi w high-endzie przypadków realizacji idei „drutu ze wzmocnieniem”, bez żadnej dodatkowej przyprawy! Dla niektórych to powyższe zdanie może się okazać wystarczającą rekomendacją. Pozostali będą oczekiwać więcej szczegółów. Spróbujmy. Kluczowe słowa, jakie określają amerykański piec, to: neutralność, przejrzystość oraz obiektywizm. Każde wymaga osobnego komentarza.

Drut ze wzmocnieniem. Bezwzględny obiektywizm i purystyczna neutralność. Czyżby spełnione marzenie każdego audiofila? Wielu na pewno.

Boulder niczego nie śrubuje – on gra w punkt. Wbrew pozorom, stworzenie takiego „zwykłego” obrazu dźwiękowego jest nie lada sztuką. Trzeba mieć audiofilski warsztat opanowany w stopniu arcymistrzowskim. Bo kiedy chcemy zrobić neutralne brzmienie, a nie potrafimy poskromić basu czy sopranów według precyzyjnie określonej recepty – to ryzykujemy otarciem się o karykaturę. A skoro najtańszy wzmacniacz amerykańskiej firmy brzmi tak, jak brzmi, to znaczy, że jego konstruktor musiał opanować tajniki high-endowego brzmienia już dawno temu. Boulder jest do bólu obiektywny. Nie ma własnego charakteru; niczego nie narzuca. Nie przymila się słuchaczowi; nie upiększa. Potrafi zachować wzorcową równowagę między kontrolą i miękkością. Jeżeli ktoś właśnie tego szuka, to amerykańska integra może się okazać końcem poszukiwań. Podejrzewam też, jakich argumentów będą używać ci, do których brzmienie 865 nie trafi: brak emocji, namiętności, pasji. No cóż, odpowiedź jest tylko jedna. Emocje, namiętność i pasja tkwią w samej muzyce. Jeśli chcecie je dostać od elektronicznego urządzenia, to rozejrzyjcie się gdzie indziej. Boulder pokaże wam prawdę, a nie świat przez różowe okulary. Sam z siebie nie wygeneruje żadnej wirtualnej namiętności – zdecydowanie woli stoickie opanowanie. Nie ma własnej filozofii? Ależ ma właśnie – puryzm, czyli dokładne odmierzenie opanowania i stanowczości. Na koniec kwestia, która zawsze zwraca moją uwagę: w jakim stopniu urządzenie selekcjonuje nagrania. Wiele razy zachwyt jakością brzmienia sprzętu studziło rozczarowanie, gdy lubiana płyta traciła część swego uroku, bo konstruktorzy postanowili obnażyć pracę jej realizatora. Boulder okazuje się prawdziwym dżentelmenem. Owszem, różnicuje jakość nagrań, ale nie dyskwalifikuje tych słabszych. Przeciwnie, stara się je ukazać z klasą i szacunkiem. A to duży plus dla posiadaczy sporych zbiorów płytowych.

Link do recenzji: Boulder 865 – Hi-Fi i Muzyka

„Budżetowy” wzmacniacz Bouldera zaczyna granie mniej więcej tam, gdzie wiele innych marek, nawet ze swoimi najdroższymi urządzeniami, nie potrafi pomimo wieloletnich starań doskoczyć. Określenie „high end” jest dziś często nadużywane, ale jeśli już jakieś urządzenie naprawdę na nie zasługuje to właśnie wzmacniacz zintegrowany 865 amerykańskiej marki.

Jakość basu, jak pisałem wcześniej, była spodziewana. Tylko co zresztą pasma? Ujmując rzecz krótko: w niczym nie ustępuje dołowi. Ta integra oferuje niesamowicie równe i spójne brzmienie. Bas oczywiście jest bardzo efektowny i zaspokoi potrzeby nawet tych, którzy poszukują przede wszystkim potężnego, ale i doskonale kontrolowanego łupnięcia. Dla pozostałych najważniejsze będzie, że ani średnica, ani góra nie ustępują mu na krok. Zasłuchiwałem się zarówno w wokalach jak i preferowanych przeze mnie nagraniach akustycznych, a jedne i drugie to przede wszystkim dźwięki z zakresu tonów średnich. 

Zbudowany jak czołg, świetnie wyglądający, prosty w obsłudze oferuje fantastyczne brzmienie nie narzucając jednocześnie własnego charakteru. Inaczej brzmiał z moimi kolumnami Ubiq Audio, a inaczej z GrandiNote. W obu przypadkach cechami wspólnymi były: wyrafinowanie, świetne różnicowanie, gładkość, płynność, spójność muzykalność i ekspresyjność brzmienia. Gdy natomiast zachodziła taka potrzeba dźwięk stawał się potężny, energetyczny, szybki, zwarty, sprężysty – po prostu dokładnie takie jak trzeba.

Słabsze strony? Poza faktem, że to nie jest urządzenie na moją kieszeń, nie stwierdziłem, bo brak wejść RCA, czy gniazda głośnikowe akceptujące wyłącznie widełki to oznaki bezkompromisowości konstruktorów, a nie wady tej integry. Jeszcze miesiąc temu sprawa była prosta – na pytanie pt.: „masz nieograniczoną ilość pieniędzy, jaki system kupujesz?” odpowiadałem, że kupuję dwa, jeden od Kondo a drugi kompletny od Tenor Audio i mogłem się jedynie zastanawiać co do wyboru kolumn dla każdego z nich. Pozycja japońskiej marki jest niezagrożona, ale jeśli TAK gra urządzenie otwierające ofertę Bouldera, to co robią te ze szczytu oferty? Strach się bać :)

Link do recenzji: Boulder 865 – Highfidelity.pl

The Boulder 866 makes an incredibly compelling overall case. I had a feeling it would be good, but not this good. Like the surprise delivered by Boulder's diminutive 508 phono stage, I was not prepared for how good the 866 would be, and to an even greater degree than the surprise delivered by the 508. No matter how you cut it this integrated amplifier DAC/streamer is a triumph of audio design and engineering. Do not skip over this piece if you are shopping any where near the price. And please, do not let the relatively compact stature fool you—this thing is a beast. It is truly cutting edge in sonics, capabilities, and construction. In 25 years of sampling audio gear, the Boulder 866 is one of the best audio components I've ever reviewed.

The thing that struck me on first listen, and the quality from which all the other strengths seem to spring, is the sheer transparency and articulation of the 866. That's two actually, three if you cast them under the umbrella of neutrality. The 866 is capable of world class effortless rendition of detail and ultra clean transient speed. A dead silent atmosphere holds copious volumes of space. All of this information allows you to listen very deeply into a recording. Aaron Neville's "Feels Like Rain" has a slight trail of echo on Aaron's voice that is laid more bare than usual, lasting longer as it disappears into the silence. There is more air around, and space between the images. Eric Clapton's Unplugged shows just how deep into the recording one can see. Not only are all the individual musical lines distinct, you can hear and feel that percussive nature of even non percussive instruments. That moment when two opposing forces come together creating musical sound, beautifully rendered.

There is a directness, a connection to the music, and seeming total absence of coloration or distortion imparted by the 866. Giving the analog circuitry a run, I hooked up the the great VPI Avenger Reference through the Boulder 508 phono stage. The 866 via the amazing Cardas Clear Beyond cables, showed life, verve, and body to the sound, along with that undeniable analog ease. Even albums like Black Sabbath's Neon Knights benefited mightily. Playing the title track was so musical, yet not lacking a bit for pace or drive. The separation of the recorded elements, despite the patched together engineering, came across unadulterated and very well balanced. The late Ronny James Dio delivers some of the best metal vocals ever recorded. I love this entire record, and that's exactly what I listened to, the entire record.

All vocals are as clean from distortions and tonal shifts as I've ever heard. From Willie Nelson signing "Funny How Time Flies" to Dwight Yokum's melancholy tale of a family breaking apart and moving on, "Home for Sale," you intuitively understand the 866 is imparting no signature. Dwight's twang can be edgy if there is some edge imparted by the system. Through the 866 that edge is simply a part of his expression and the nature of his voice.

Vocals through the 866 can be light and airy when called for, deep and resonant when on the recording. Johnny Hartman singing another one of my favorite songs, the wistful "Lush life" from his album with John Coltrane is just that perfect convergence, where superb sonics and vocal artistry merge beautifully. This is a vocal master class all on its own, a tour de force of vocal perfection. And when Coltrane jumps in mid-song, the blast of his horn has zero unnatural edge or glare. It just sounds like the engineer leaned on the horn's volume pot a little, glorious stuff. Reading about this is one thing, hearing it is another mile down the road to understanding just how neutral the 866 is.

Link do recenzji: Boulder 866 – Positive Feedback

Getting right to the point and throwing the 866 Integrated right into the fire, I played Passacaglia from the Kansas City Symphony, recorded by Reference Recordings' Keith Johnson. I encourage everyone to play this track on their systems. Turn the volume up all the way and have a listen. People may not like what they hear on many systems. Through the Boulder 866 Integrated, I heard nothing but incredible detail, noises that were captured on the recording but not part of the performance, and a fantastic string section. This isn't the style of music I usually listen to for pleasure, but I often use it as a laboratory tool to put a components performance on display. Some components wilt on this album and can't handle the incredible dynamic range and detail. The Boulder 866 Integrated sailed through the test, reproducing absolutely everything on this recording without adding anything, even with the volume set to 100 for some passages.

Switching to music that really moves me, I put on Blow Up from the Isao Suzuki Trio recorded for the Three Blind Mice record label. Track one, Aqua Marine, is a delight for the ears with both high and low frequencies that have texture crystal clear qualities. The Boulder 866 Integrated reproduced this tracks on entire album wonderfully. One sonic difference between the 866 and some other amplifiers I've heard in my room is that the 866 sounds a skosh darker on this album, especially when the cymbals are hit fairly hard as opposed to tapped politely. I'm unsure if these specific cymbals are supposed to sound darker or brighter, but the tiny sonic difference is one way to differentiate between the 866 and other components. I can say for certain that the sound is truly terrific, never harsh, and extremely controlled like all other Boulder amplifiers I've heard in the past. No speakers or headphones are going to control a Boulder amplifier, that's for sure.

My quest to take the RAAL-requisite SR1a headphones to the next level is off to a fantastic start with the Boulder 866 Integrated amplifier. I selected this unit because it has all the features I need and it's manufacturers and supported by one of the best blue chip companies in all of high end audio. The analog and digital version certainly isn't inexpensive at $14,450, but it's a game-set-match component, just add speakers. The 866 Integrated looks really nice on my desk sitting next to my iMac and my headphone stand. The metal chassis is 100% Boulder, making it impossible to misidentify this amp as that from another company. The fit and finish are second to none. When it comes to sound quality, the main reason we are all into this wonderful hobby, the 866 Integrated is fantastic.

I wrote at the start of this review that an amp must be fantastic or else I'd hear its flaws through the SR1a headphones. The Boulder 866 delivers the goods flawlessly at all volume levels. I played everything from test tracks (not really fun, but necessary for evaluation) to tracks that grip me emotionally, and the 866 handle them all with ease. Reproducing incredibly wide dynamic range on bombastic symphonic pieces and the very fine details in Jewel Kilcher's voice that bring out the emotion of an 18 year old busker from Homer, Alaska, the Boulder 866 is an all-in-one that can do it all.

Link do recenzji: Boulder 866 – Audiophile Style

This integrated amplifier has a smooth, easy-on-the-ear presentation that's seductive and addictive. And that's true across its various wired and wireless points of entry. The power stage is never in doubt, but the amp balances its speaker-driving ability and dynamism with a real sense of poise. Richly drawn basslines develop beneath a mid and treble that carry plenty of lifelike detail. Nothing jars or sounds out of step. In a word? Sublime.

Led Zeppelin's 'Achilles Last Stand', from the 2015 deluxe edition of Presence [Atlantic/Swan Song; 96kHz/24-bit], is notable because it features John Paul Jones on an eight-string bass guitar, and it's his playing – and John Bonham's immaculate drumming – that's the backbone of this near-11-minute epic. Through the 866, there was excellent detail and definition to Jones' galloping runs, so that they remained distinct even while Jimmy Page was laying on guitar overdubs. More importantly, the song just sounded right, bouldering along at pace with a sweetness to Robert Plant's evocative vocal and a thump to Bonham's kick and snare. The layered production didn't pose the 866 problems – it conveyed the various aspects with fuss-free aplomb, leaving it clear and clean without dulling the rocking energy. Similarly, on the album's 'Nobody's Fault But Mine', the amp brought smoothness to the slide guitar intro, a powerful blast to the harmonica solo, and heft to the rhythm section.

So this amplifier plays loud with superb control, while showcasing a sultry sense of tone and texture whether taking an analogue source or a digital stream. But can it cosset you in more delicate soundscapes? American singer Shelby Lynne's 2008 cover of Dusty Springfield's 'Just A Little Lovin', from the album of the same name [Universal Music Group; 192kHz/24-bit] reimagines the song as a late-night jazz club staple, filled with pregnant pauses, long-decaying notes and percussive details, while Lynne becomes a melancholy figure. Your focus is drawn to her exquisite vocal, which mixes breathy passages with pristine enunciation, but as impressive is the staging of the players around her. On this piece, the 866 painted a picture that was consummately immersive, and it wasn't a one off either – a 44.1kHz/16-bit download of Diana Krall's 'Temptation' [The Girl In The Other Room; Verve Records] enjoyed microdetail clarity (such as the sinewy sound of the upright bass) that belied the 866's price.

Boulder's integrated is therefore an amp for all seasons – as appealing when slipping into a jazz ensemble as it is when hammering out your guitar-driven classics. Helping with all genres is its remarkable handling of the low-end, which throughout my listening steered clear of indistinct bloat. Some listeners might desire a warmer, softer bass but I wouldn't want to upset the fine balancing act Boulder has achieved here. The 866 is rock-solid.

Some integrated amplifiers might offer slightly more functionality as a system hub, but Boulder's 866 is well specified, impressively built and a knockout performer. This has all the attributes of a muscle amp, but it's not simply power which grabs your attention. Balance, detail and sweetness make listening sessions seriously enjoyable, and in this analogue/digital guise, it brings its talents to all your sources.

Link do recenzji: Boulder 866 – Hi-Fi News

The new Boulder 866 is more powerful than the amplifier it replaces and it’s also electronically and sonically superior to that amplifier. It’s also much better-looking… or at least it is in the opinion of everyone that I asked. Because of this I was – quite frankly – expecting Boulder to be charging quite a lot more for it than it is. Indeed I was more than a little surprised to discover that a standard Model 866 costs less than the equivalent 865 did when it was available.

Of course the price rises if you add the digital option (and you’d be mad not to add in the DAC!) but considering that you’re buying what is essentially a custom hand-built amplifier with a great DAC on-board – and a Roon endpoint – that sounds absolutely superb and has more power than you’ll ever need, you are most definitely getting top value for your hard-earned. This is an amplifier you will keep… and enjoy!… for the rest of your life.

Listening to a recording of one of the largest choirs I have heard, singing Handel’s Messiah at Sydney Opera House, the choral sound was just as I remembered from the night (the CD was recorded at the self-same concert I attended). The detailing of the individual voices amongst the full-bore choral onslaught was absolutely astonishing and there was none of the blurring that I’ve heard from other amplifiers. The sound-staging was such that I pinpointed the positions of the soloists instantly, and they were positioned on the reproduced stage exactly where they were standing on the real stage on the night. The sound from the massed sopranos was so beautiful it brought tears to my eyes on the night, and it did so again when I was auditioning the Boulder 866… and when an amplifier produces sound so unbelievably good that it evokes an actual physical emotional response, I can tell you that you don’t really need to continue auditioning. You know everything you need to know.

I trialled the DAC section with Art Halperin’s ‘Winds of Change’ which, thanks to the good graces of Barry Diament, of Soundkeeper Recordings, I have in all available digital formats. The Boulder 866 treated each with equanimity. No matter what your preferred digital format, the 866’s DAC section will deliver exactly the musical information recorded, from MP3 through to high-res, after which the analogue amplification that follows will add the coup de grâce.

Zappa’s remastered ‘Apostrophe/Overnight Sensation’ proved to be yet another sonic tour de force from the Boulder 866, from the insane sound of the guitar on Fifty/Fifty, to the trumpet squawk in Zombie Woof and the joy of hearing Zappa’s perfect enunciation of such a perfect line as ‘like a pink donation to the dragon in your dreams’ (Dirty Love). Perfectionist that he was, all of Zappa’s recordings are superb for test tracks because he was as fanatical about recorded sound quality as he was about getting his – and everyone else’s – performances perfect.

Link do recenzji: Boulder 866 – What Hi-Fi?

The Boulder 866 gets my highest recommendation, and if I gave out awards in reviews it would sweep all of them. I can’t speak highly enough about it, and look forward to using it for years to come. It really is, that good.

Again the amp section carries on with the main characteristics of the DAC section. Absolute neutrality. Never cold, or clinical. Never warm or rounded off. What has surprised me most about the 866’s amp section is the control over the driver, regardless of the speaker or headphone you are using. The bass control in particular is the best I have ever heard. Such finesse and a vice like, lightning quick response. This is the best I have ever heard the bass response from my speakers or headphones. In terms of detail, it is effortlessly detailed, and extended at both ends. The soundstage is not super wide like some tube amps can do, but it is extremely realistic and portrays an accurate sonic picture. Soundstage depth, again, is very well done, but perhaps not as deep as some tube amps can manage. In terms of solid state designs, this is the best I have ever heard, and shudder to think what the higher up lines of boulder amps are capable of. I know they are better, but I find it hard to imagine what “better” sounds like.

I used the 866 extensively with both my Magico A3 speakers, and my Hifiman Susvara and Abyss AB1266TC using an adapter, and it performed flawlessly with all three. All the characteristics of the DAC and amplifier I have mentioned came through on each, the main thing I noticed being the absolute control over the driver, and ease of reproduction of transients. It honestly just stunned me, how natural , and real it sounded. Time and time again, it managed to knock my socks off.

All in all, the Boulder 866 is the most complete, best sounding, best built, piece of source equipment I have ever used or experienced. If you are looking at top level integrated amplifiers, I would seriously recommend considering the 866. In my time with it, it has not put a foot wrong. If you prefer a warm and romantic sound, the Boulder is not for you, but apart from that, I honestly can’t see someone not liking the 866. Of course, if you are very well heeled, there is obviously more performance to be had from the higher up Boulder lines, but those come with additional considerations (space, weight,) and cost. If you want an all in one, that looks nice, sound amazing, and doesn’t cost 100 grand? I can’t honestly think of a better option than the Boulder 866.

Link do recenzji: Boulder 866 – Headphones n' Stuff

The first time I heard the 866 was in Boulder’s own dedicated listening room, powering a pair of Focal Grande Utopia EM loudspeakers. On Glenn Gould’s justly famous final version of Bach’s Goldberg Variations, the system took a recording I know well and delivered a greater degree of space and separation between Gould’s piano and his vocalizations than I’ve heard through other systems. This level of illumination of inner details without an artificial, thin, or overly analytical balance was special. The 866/Focal combination was relaxed and musical, while providing all the detail and resolution this pair of ears and brain could process. The listening session certainly cemented my desire to hear the Boulder in more familiar surroundings.

One of my favorite often-played audiophile listening games is “What could be better?” Anyone can play, with any track of music. When I play this game using the 866 the answer has been invariably “There’s nothing I’m not getting, and maybe I should turn it up a bit more to make sure….” While the 866 sounds just fine when played at moderate volume levels, when the SPLs begin to peak at 95dB and above, the 866 really comes into its own and turns into the closest thing to a “straight wire with gain” that I’ve heard in the last decade.

The ergonomic beauty of the Boulder 866 is that with one chassis you can accomplish everything required (except transducers, a turntable system, and a couple of cables) to assemble a complete high-performance audio system. You can have a fully functional state-of-the-art audio system that does not entail large metal boxes on the floor tethered via cables to a phalanx of chassis on racks. For audiophiles with smaller rooms and space restrictions, the Boulder 866 has the capability to produce superb sonics in limited spaces at a level that can equal that of a multiplicity of separate boxes in a larger dedicated room.

If you’ve been a fan of Boulder’s sonics and build-quality but have been unable to field the space for their generously sized components, the new 866 could be the component of your dreams made into reality.

Link do recenzji: Boulder 866 – The Absolute Sound

The 866 is a one-stop integrated that's made to uplift, not fatigue. It brought me hour after hour of happiness. Highly recommended.

After reading a rave review of Israeli-born pianist Shai Maestro's Human (24/88.2 FLAC, ECM/Qobuz), I cued it up on Roon/Qobuz and listened to a few tracks using the dCS Rossini DAC. The sound was wonderfully rich on Maestro's "Time" and "Mystery and Illusions"; indeed, I found the sound as captivating as the music. Depth may not have been as clearly defined nor bass as strong and tight as through my D'Agostino Progression monoblock/Momentum HD preamp reference, which together cost almost six times as much (plus the cost of extra cabling), but timbres and transparency were comparable to the best I've heard from my system.

On "Trouble Is a Man," from her new album Clique (32/352.8 WAV file, Impex), Patricia Barber sounded as cool and assured as ever. Colors were perfect on Chris Thile, Edgar Meyer, and Yo-Yo Ma's Bach Trios (24/96 WAV file, Nonesuch) and on Murray Perahia's smile-inducing piano performance of Handel's Harpsichord Suite in E, HWV 430, from Murray Perahia Plays Handel and Scarlatti (16/44.1 FLAC, Sony/Qobuz). I felt I could trust the Boulder 866 to be there for me, time after time, delivering sonic truth.

Color wasn't only on the 866's display; it was also in the music it made. The 866's DAC sounded far better than I expected a $1500 DAC to sound. On The Rite of Spring, the soundstage was surprisingly wide and tonalities were spot on. Pace and rhythm were a bit slower and less crisp than through my reference DAC and Clock (which cost more than 20 times as much), and the sound was a mite less airy and open. But the music was so engaging that I sat in wide-eyed disbelief.

The Boulder 866 integrated amplifier delivered one of the most straightforward and reliable presentations of any integrated I've had in-house. Its color palette was eminently satisfying, as was its ability to present music honestly, without editorializing. The quality of its optional DAC and its full-color display blew me away.

Link do recenzji: Boulder 866 – Stereophile

The Boulder 866 is a star performer and a true standard of excellence. With its superb industrial design and musical presentation, the 866 can easily be the centerpiece of the very best sound systems. The optional integrated DAC provides tremendous value and performance and competes well with DACs many times it price. Bottom line. The 866 indisputably pushes the envelope for what current integrated amplifiers can now provide — even for the most sophisticated Audiophiles. Highly recommended!

Just a few comments about the Boulder 866 DAC. My current system includes the dCS Bartok DAC and it has remained my benchmark for the last two years. To be clear, I am not saying that it is the equal or better, but the 866 DAC somewhat reminded me of the Bartok and a certain subset of its sound qualities. This similarity was much more appropriate prior to the most recent Bartok firmware upgrade (Bartok 2.0). This is quite a compliment, as the current Bartok without the headphone option has an MSRP of $17,950. In contrast, the optional DAC will add $1500 to the purchase price of the Boulder 866.

I was somewhat surprised by the purity and harmonic richness of the mids. Without question, this was the finest midrange from a Class A/B amplifier that I have experienced in my listening room. That includes separates and integrated amplifiers. Male and female vocalists were wonderfully fleshed out and seductive. Reed instruments growled with a woodiness and harmonic purity that had me reaching for all my favorite jazz quartets.

Highs were somewhat relaxed and laid back compared to other benchmarks. There was still plenty of air and openness, just more of a delicate shimmer and sweetness. Soundstage and imaging were clearly delineated and three-dimensional. Micro and macro dynamics were as good as any integrated amplifier that I have reviewed. Whatever the recording called for, the 866 delivered. This in itself is a huge accomplishment where other components can often fail.

Link do recenzji: Boulder 866 – Enjoy the Music

Link: Boulder 866 – Hi-Fi i Muzyka – Nagroda Roku 2021

Link: Boulder 865 – Hi-Fi i Muzyka – Wyróżnienie Roku 2018

Link: Boulder 866 – Hi-Fi News – Outstanding Product

Link: Boulder 866 – What Hi-Fi? – Sound+Image Award 2021

Link: Boulder 866 – Audiophile Style – Cash Suggested Hardware

Link: Boulder 866 – The Absolute Sound – 2023 Golden Ear

Link: Boulder 866 – The Absolute Sound – Editors' Choice 2023

Link: Boulder 866 – Stereophile – Recommended Components 2024

Link: Boulder 866 – Stereophile – Recommended Components 2024

Link: Boulder 866 – Stereophile – Recommended Components 2023

Link: Boulder 866 – Stereophile – Recommended Components 2023

Link: Boulder 866 – Stereophile – Recommended Components 2022

Link: Boulder 866 – Stereophile – Recommended Components 2022

Link: Boulder 866 – Stereophile – Recommended Components 2021